رزین اپوکسی، بخشی از خانواده رزین هاست که از دو جزء «پایه رزینی» و «هاردنر» (یا سختکننده) تشکیل شده و جزء مواد پلیمری محسوب میشود. برای مصارف مختلف اپوکسی رزین، میزان مشخصی از هر یک از این دو ماده ترکیب شده و بر روی سطوح یا قالب مورد نظر مورد استفاده قرار میگیرد. هر چند اشکالی از رزینهای تک جزیی یا سه جزیی هم در رزینهای اپوکسی وجود دارند اما غالب اپوکسیرزینها دو جزیی هستند. در یک دستهبندی کلی، رزینها به دو دسته طبیعی و سنتزی تقسیم میشوند که اپوکسی رزین جزء رزینهای سنتزی محسوب میشود. تطبیقپذیری اپوکسی رزین با مواد و مصالح مختلف، آن را به مادهای پرکاربرد در صنایع گوناگون تبدیل کرده است.
طیف گسترده ای از رزینهای مختلف وجود دارد که از نظر مدت زمان فرآیند پخت و سختی و دوام سطوح تبدیل شده نهایی، تفاوت قابل توجهی با یکدیگر دارند. رزینها از پیوند میان یک اتم اکسیژه و دو اتم کربن تشکیل میشوند.
ویسکوزیته (جریان پذیری)؛
حداکثر ضخامت لایه قابل استفاده در هر فرآیند ریختهگری؛
مدت زمان فرآیند؛
خصوصیات چسبندگی روی سطوح مواد مختلف؛
درجه سختی پس از اتمام کامل تحول.
هاردنرها انواع مختلفی دراند مانند پلی میدها، پلی آمینها، انهیدرید و فنالامین. در مورد اپوکسی رزینها بیشتر از هاردنرهای پلی آمید و پلی آمین استفاده میشود.
اپوکسی رزین جامد در مورادی مانند لاکهای با پخت گرم، پوششهای پودری و تولید چسب کاربرد دارد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.